Gady i płazy

Na terenie Parku stwierdzono dotychczas występowanie 13 gatunków płazów. Szczególnie obficie występują tu żaby, zarówno brunatne jak i zielone. Do żab brunatnych zaliczamy żabę moczarową, szczególnie często spotykaną wiosną podczas godów w licznych rozlewiskach. Samce tych żab w okresie wiosennym przybierają intensywną błękitną barwę. Ze szczególnie rzadkich i ciekawych spotykamy tu ropuchę paskówkę i liczną w Parku grzebiuszkę ziemną, zwana huczkiem. Kijanki huczka osiągają nawet 17 cm długości, co jest rekordem wśród naszych płazów.

Wśród traszek występują dwa gatunki: zwyczajna i rzadziej spotykana grzebieniasta. W okresie godowym szczególnie interesująco wyglądają samce tych zwierząt, ponieważ przybierają intensywne zabarwienie ogona i na grzbiecie wykształcają charakterystyczny grzebień.

Gady w Parku reprezentuje 7 gatunków. Na specjalną uwagę zasługuje żółw błotny, gatunek reliktowy w kraju i uznawany za najbardziej zagrożonego gada. Jego liczebność w Parku ocenia się na ok. 350-450 dorosłych osobników.
Wśród węży występuje żmija zygzakowata, zaskroniec zwyczajny a od niedawna spotykany też gniewosz plamisty.

Do jaszczurek zaliczamy trzy gatunki: zwinkę, żyworódkę i beznogiego padalca. Żyworódka, dzięki zdolności rodzenia w pełni rozwiniętych młodych, mogła uniezależnić się od suchych i ciepłych miejsc, niezbędnych innym jaszczurkom do składania i inkubacji jaj. Podobnie sytuacja wygląda w przypadku żmii zygzakowatej.

Inwentaryzacją objęto wszystkie znane z tego obszaru gatunki płazów, ale szczególną uwagę zwrócono na gatunki zamieszczone w Załączniku II Dyrektywy Siedliskowej, czyli na kumaka nizinnego i traszkę grzebieniastą (Tab. 1).

Tab. 1.   Zestawienie gatunków płazów stwierdzonych podczas inwentaryzacji w granicach Poleskiego Parku Narodowego 

OŚ – gatunek objęty ochroną ścisłą; OCZ - gatunek objęty ochroną częściową; DS2 – Dyrektywa Siedliskowa Unii Europejskiej, załącznik II obejmujący gatunki, których utrzymanie wymaga ochrony właściwych im siedlisk i wyznaczenia specjalnych obszarów ochrony; DS4 – Dyrektywa Siedliskowa, załącznik IV; Bern2 – Konferencja Berneńska, załącznik II; EN – gatunki bardzo wysokiego ryzyka, silnie zagrożone ze względu na małą populację; LC - gatunki na razie nie zagrożone wymarciem; VU – gatunki wysokiego ryzyka, narażone na wyginiecie ze względu na spadek populacyjny,

W przypadku płazów w większości przypadków możliwe było dokładne określenie miejsca ich rozrodu. Z reguły były to niewielkie zbiorniki wodne (oczka wodne) położone zarówno na terenach otwartych, jak i zalesionych. Często zbiorniki te miały charakter niewielkich, bezodpływowych zagłębień terenu, wypełnionych wodą, a ich powierzchnia nie przekraczała 100 m2. Znaczenie tych zbiorników, jako miejsc rozrodu płazów, jest bardzo różne, w zależności od wielkości opadów w danym roku. Znaczna część tych zbiorników w dużym stopniu porośnięta jest roślinnością zielną i krzewiastą, co jeszcze bardziej czyni je podatne na szybką utratę wody w ciągu sezonu.

Inwentaryzacją objęto wszystkie znane z tego obszaru gatunki gadów, ale szczególną uwagę zwrócono na gatunki zamieszczone w Załączniku II Dyrektywy Siedliskowej, czyli na żółwia błotnego (Tab. 2).  

Tab. 2.   Zestawienie gatunków gadów stwierdzonych podczas inwentaryzacji w granicach Poleskiego Parku Narodowego  

OŚ – gatunek objęty ochroną ścisłą; OCZ - gatunek objęty ochroną częściową; DS2 – Dyrektywa Siedliskowa Unii Europejskiej, załącznik II obejmujący gatunki, których utrzymanie wymaga ochrony właściwych im siedlisk i wyznaczenia specjalnych obszarów ochrony; DS4 – Dyrektywa Siedliskowa, załącznik IV; Bern2 – Konferencja Berneńska, załącznik II; EN – gatunki bardzo wysokiego ryzyka, silnie zagrożone ze względu na małą populację; LC - gatunki na razie nie zagrożone wymarciem; VU – gatunki wysokiego ryzyka, narażone na wyginiecie ze względu na spadek populacyjny,

 

• Poprzedni artykuÅ‚
• NastÄ™pny artykuÅ‚