Wody Parku

Drukuj

Oprócz czynników naturalnych (klimat, budowa geologiczna i rzeźba terenu) wpływających w oczywisty sposób na stosunki wodne w przypadku Poleskiego Parku i jego otoczenia, istotny wpływ miała działalność człowieka. Na terenie Parku występuje duża różnorodność i obfitość powierzchniowych zjawisk wodnych począwszy od jezior, poprzez stawy, rzeki, rowy, torfianki oraz zagłębienia krasowe. Na dużą gęstość sieci wodnej wpływa w głównej mierze płaskość terenu oraz słaba przepuszczalność mułków i iłów powszechnie występujących pod cienką pokrywą piasków. Jednak znaczna obfitość powierzchniowych zjawisk wodnych nie idzie w parze z ogólną zasobnością regionu w wodę, spowodowaną małą ilością opadów oraz wspomnianą już działalnością człowieka. Zmiany w stosunkach wodnych na większą skalę nastąpiły po wybudowaniu Kanału Wieprz-Krzna. Powstały system odwadniający przyczynił się do obniżenia zwierciadła wód powierzchniowych i gruntowych. Oprócz tego nastąpiły znaczne zmiany w parametrach jakościowych i ilościowych wód na terenie obecnego Poleskiego PN.

Poleski PN położony jest na obszarze wododziałowym (rzek Bug i Wieprz), naturalne cieki (rzeki: Piwonia, Bobryk, Mietiułka i Włodawka) zostały w ubiegłym stuleciu znacznie przekształcone. Obecnie jedynie niewielkie fragmenty zachowały swój pierwotny charakter.

Elementami antropogenicznymi są kanały: Doprowadzalnik Bogdanka - Wola Wereszczyńska i Doprowadzalnik Wola Wereszczyńska - Zbiornik Retencyjny Wytyczno, a także gęsta sieć rowów.

Na wody stojące Parku składają się jeziora: Łukie, Karaśne, Moszne, Długie oraz stawy. Te ostatnie położone są w dwu kompleksach "Bruskim" i "Pieszowolskim". Jezioro Łukie, największe z jezior Parku, ma misę bardzo płytką, średnia głębokość to 1,8 m, maksymalna 6,5 m. Jest zbiornikiem eutroficznym, otoczonym pasem trzcin i szuwarów oraz podmokłymi łąkami. W ostatnich latach można zaobserwować silne zarastanie jeziora osoką aleosowatą. Pozostałe trzy jeziora Moszne, Długie i Karaśne to małe, płytkie zbiorniki dystroficzne, otoczone szerokim pasem splei („kożuchem" roślinności torfotwórczej, przede wszystkim torfowców). Ich misy są płaskie, a dna muliste (gytia). Warstwa wody jest rzędu 1 m.

Ponadto z przyrodniczego punktu widzenia ważną rolę pełnią drobne zbiorniki wodne jak np. torfianki (doły po wydobyciu torfu sammoistnie wypełniające się wodą) oraz rozlewiska i inne zbiorniki astatyczne. Łącznie wody stanowią około 5% powierzchni PPN.