Ssaki

W Poleskim Parku Narodowym stwierdzono dotychczas 48 gatunków ssaków. Najliczniejszą grupę stanowią gryzonie, których jest 18 gatunków. Największym z nich jest bóbr, który został sprowadzony w 1992 r. Spośród mniejszych gryzoni najliczniejszym gatunkiem jest niewątpliwie nornica ruda, zamieszkująca zarówno lasy, zarośla, jak również łąki i torfowiska niskie. Inne równie pospolite gatunki norników to: północny, bury i zwyczajny. Należą one do szkodników upraw rolnych. Nad wodami bytują natomiast dwa większe gatunki obce w naszej faunie: piżmak i karczownik ziemnowodny. Z rodziny myszowatych spotykamy na terenach leśnych mysz zaroślową i mysz leśną, na otwartych przestrzeniach łąk i torfowisk mysz polną oraz badylarkę.

 Równie liczebną grupą są ssaki owadożerne, spośród których spotykamy tutaj największego ich przedstawiciela jeża wschodniego, licznie kreta i ryjówki. W bagiennych lasach Parku możemy napotkać niezwykle drapieżnego, choć niewielkiego, rzęsorka rzeczka. Ten największy przedstawiciel rodziny ryjkowatych jest doskonałym pływakiem, poluje na żaby, owady i inne bezkręgowce. Jest on naszym jedynym jadowitym ssakiem.

W Poleskim Parku Narodowym spotykamy również ssaki drapieżne. Najpospolitszym ich przedstawicielem jest łasica, podobny do niej gronostaj a z większych przedstawicieli rodziny łasicowatych występuje: tchórz, kuna domowa i leśna, a w wodach wydra. Od czasu do czasu możemy natknąć się na wilka, naturalnego selekcjonera zwierzyny płowej. Ten duży drapieżnik pojawia się ostatnio w Parku coraz częściej. Czasem są to tylko osobniki jedynie wędrujące przez teren Parku w drodze do większych kompleksów leśnych, ale potwierdzone są także przypadki stałego bytowania wilczej watahy w PPN i wyprowadzenia młodych.  

Najliczniejszym przedstawicielem kopytnych w PPN należąca do rodziny jeleniowatych jest sarna. Jej liczebność na terenie Parku szacuje się na 400 - 600 sztuk. Z innych przedstawicieli kopytnych spotykamy też jelenia, którego liczebność szacuje się na ok. 100 osobników. Największym jednak zwierzęciem Parku jest łoś, który przy liczebności dochodzącej do 100 osobników, daje jedno z większych zagęszczeń w Polsce. Warto również wspomnieć o jeszcze jednym dużym ssaku, jakim jest dzik. Jego liczebność oceniana jest na ok. 200 - 300 osobników. Jest to zwierze żyjące w niewielkich stadach zwanych watahami, które tworzą najczęściej samice (lochy) z młodymi (tegorocznymi - warchlakami i ubiegłorocznymi - przelatkami).

Tab. 1.   Zestawienie gatunków ssaków (gatunki łowne wymieniono w tabeli 2.), stwierdzonych lub prawdopodobnie występujących w granicach Poleskiego Parku Narodowego  

Tab. 2.   Zestawienie gatunków łownych (ssaków)

* os - osobnik

**OŚ - gatunek objęty ochrona ścisłą; OCZ - gatunek objęty ochroną częściową, Ł - gatunek łowny ;

**DP - Dyrektywa Ptasia Unii Europejskiej - załącznik I, gatunki silnie zagrożone, wymagające szczególnej ochrony, w tym głównie poprzez zabezpieczenie ich siedlisk i miejsc występowania;

**DS2/4 - Dyrektywa Siedliskowa Unii Europejskiej; załącznik II, obejmujący gatunki, których utrzymanie wymaga ochrony właściwych im siedlisk i wyznaczenia specjalnych obszarów ochrony; załącznik IV, uwzględniający gatunki wymagające ochrony ścisłej;

**Bern2/3 - Konwencja Berneńska o ochronie europejskiej fauny i flory oraz ich naturalnych siedlisk; załącznik II, obejmujący gatunki bardzo zagrożone i ściśle chronione; załącznik III, obejmujący gatunki o mniejszym zagrożeniu, którym zapewnia się ochronę i które mogą podlegać ochronie jedynie częściowej;

**Bonn1/2- Konwencja Bońska, która dotyczy międzynarodowej ochrony zwierząt wędrownych, głównie ptaków; załącznik I obejmuje gatunki wędrowne wyraźnie zagrożone wymarciem na całym obszarze występowania lub jego większej części i wymagające bezwzględnej ochrony; załącznik II obejmuje gatunki o niepewnym statusie lub wykazujące regres populacyjny, które powinny korzystać z międzynarodowej kontroli i ochrony, określonej konkretniej w ramach dodatkowych porozumień między krajami - stronami konwencji.

***EX - gatunki wymarłe i zanikłe, EX?- gatunki prawdopodobnie zanikłe w granicach Polski w ostatnich czterech stuleciach, CR - gatunki krytycznie zagrożone, EN - gatunki silnie zagrożone, VU - gatunki umiarkowanie zagrożone (narażone na wyginięcie), NT - gatunki niższego ryzyka, ale bliskie zagrożenia, LC - gatunki niższego ryzyka - najmniejszej troski, DD - gatunki o statusie słabo rozpoznanym i zagrożeniu stwierdzonym ale bliżej nieokreślonym; kategorie zagrożenia wg krajowej czerwonej listy (G 2002)

• Poprzedni artykuł
• Następny artykuł